دهم تیر سالروز ورود امام رضا ع به نیشابور است.
«از نيشابور تا توس»
نخستين بار بود آن روز، مشهد
به روي كودكي، لبخند مي زد
زمستان بود و من ده ساله بودم
كه مي افتاد چشمانم به گنبد
ميان صحن پر بود از كبوتر
يكي از ديگري كاكُل زري تر
به دست دختري يك بسته گندم
كه مي پاشيد روي سنگ مرمر
به رغم آن كه در گاهش عظيم است
نگاهش مهربان تر از نسيم است
محبت هاي آقا با نشابور
نه از امروز و ديروز، از قديم است
ميان توس و نيشابور كوه است
بهار انگيز و سبز و با شكوه است
در اين جا، ضامن آهو شد آقا
يقيين دارم هنوز از نسل او هست
دهي اين جا، به نام «آهوان» است
نگاه اين اهالي مهربان است
در اين جا حرفي از صيادها نيست
دل اين ها به رنگ آسمان است
خبر آمد كسي مي آيد از دور
به روي شانه ي او شالي از نور
تمام كوچه ها خوشحال بودند
كه رد خواهد شد آقا از نشابور
شده بادام هاي تلخ شيرين
شكوفه داده اينك باغ پايين
سراسر كوچه را « بي بي پسنده»
براي ميهمانش بسته آذين
به نيشابور آمد ميهمان شد
كهندژ بخت خود را ميزبان شد
قلمدان ها سراپا گوش بودند
خراسان قطعه اي از آسمان شد
به لب آورد تا نام خدا را
به اوج آسمان ها برد ما را
گلي صد برگ بود انگار وا شد
كه پر كرد آن چنان، عطرش فضا را
از اين شهر آفتاب آرام رد شد
و در چشم قلمدان ها رصد شد
مسير يورش غم ها به اين شهر
به يك لبخند آن خورشيد، سد شد
چه گفت آن روز در گوش نشابور
كه پر شد جانش از آيينه و نور
تمام شهرها، از دور و نزديك
به او تبريك مي گفتند پرشور
قدمگاهي كه از جنس بهار است
در اين جا همچو گنجي ماندگار است
در اين شهر، از نگاه مردم، اين سنگ
از آن خورشيد هشتم يادگار است
به «اَسپريس» آمد موكب ماه
جدا شد چشمه اي از كوه ناگاه
فرود آمد در آن چشمه وضو ساخت
از آن پس نام آن جا شد قدمگاه
هنوز آن چشمه در«ده سرخ» جاريست
قدمگاه از نسيم او بهاريست
پس از آن اتفاق خوب، اين دو
در اين جا كارشان آيينه داريست!
* آهوان، نام روستايي است در نيشابور، برخي بر اين باورند كه داستان صياد و آهو در اين جا روی داده است.
* اشاره به كاشتن درخت بادام به دست امام رضا(ع) در نيشابور
* بي بي پسنده، بانويي است كه امام رضا در سفرش به خراسان، در خانه ي او اقامت مي كند.
* كهندژ يكي از نام هاي کهن نيشابور است.
* اسپريس یا اسپیریس، از نام های کهن قدمگاه است تا سده ی هشتم.
* ده سرخ يا قرية الحمرا، یکی از نام های کهن قدمگاه است.