بر سینه ی سنگِ سرِ راهی که بماند

نقشی زده ام ناب ، الهی که بماند

سرو ی شده آن دانه ی زیر پَر باران

باغی شود آن شاخه گیاهی که بماند

از صورت تو هر چه در این قطعه نوشتند

دل ها ببرد خال سیاهی که بماند

باید نظر آ ن گونه کنی تا به پذیر ند

کردم به تو آن گو نه نگاهی که بماند

نامی و نمونه شدن از جانب عشق است

طوفان شود آن سوژه ی آهی که بماند

ره یافتن و بار سپردن گذرا بود

باید بکَشی نقشه ی راهی که بماند

کم نیست خطاهای خیالات گذشته

زشتی رسد از رنگ گناهی که بماند

در حاشیه ها ی خطر آمیز قضاوت

کو چشم جوانمرد گواهی که بماند