حضرت شمس
یا رب از توشه ی ناچیز هراسانم کن
خادم مملکت شاه خراسانم کن
نمکی از نفس گرم حریمش بفرست
لایق گستره ی خوان سلیمانم کن
از صفاخانه ی سقاش نصیبی برسان
از کرامات رضا ، سر زده انسانم کن
از پراکندگی ، های و هوس دورم دار
فارغ از شعبده ی غفلت و نقصانم کن
کمتر از مرغ که من نیستم ای حضرت شمس
با پر و بال کبوتر بچه یکسانم کن
مدعی گفت که سخت است سفر در ره عشق
یا رب این سخت ترین را تو خود آسانم کن
آن زمانی که سپارم سرآسوده به خاک
در میان حرم و آینه رقصانم کن
پی نوشت ؛
زائر صحن و رواقش نشدم جسمانی
بعد منزل نبود در سفر روحانی
غزل "حضرت شمس" از مجموعه "دیوان غزلیات ایمان"