ای نشان قره داغ، بقعه نشانی! ای شیخ
سخنت ساخته امروز جهانی! ای شیخ

شرف و مردی و مردانگی ات رهواریست
دل آتش زدگان را چو بَنانی! ای شیخ

خود نوای تو زبان و ضربان دل ماست
ضربان دل ما را تو زبانی !ای شیخ

عزت ما زسخن دادی وزیبا گفتی
چه گرامی گهری! توزچه کانی! ای شیخ

مدح هرناکس وکَس درطبق عُرفت نیست
دلت آتشکده ی جان معانی! ای شیخ

نام تو ورد زبانها و نشانی از ماست
شهرما را تو همه نام ونشانی! ای شیخ

ننگ نام و غم نان، لایق روحت نبود
که نشد نام تو آلوده ی نانی! ای شیخ

بقعه ات کوه بلندی است به ژرفای جهان
عالِم نور  زمینی و زمانی! ای شیخ

شهر ما از نَسَبش  کوه و کمرها دارد
تو دراین دامنه چون آب  روانی !ای شیخ

نغز گویم صفتش ساده به ترکیبی خوش
عارف و سالکمان ،  لایق آنی! ای شیخ

خوش بُوَدوصف تودرصفحه دل ای نامی!
عارف و قطب سِتُرگیّ و جهانی! ای شیخ

شعر معصوم چه ارزد که تو را بسراید
ای نشان قره داغ ، بوی نهانی ای شیخ