وه ! چه زیبا گوهری بودمهنّاجانم 

او چه خواهد ز پدر ، ده به تمنّا جانم!

جان مه پیکر او سیر ندیدم هرگز

من به قربان دلش بوسه زن امّا، جانم

صورت و سیرت او لعل جواهر بنمود

و صدا و سخنش طوطی  انّا جانم

دیده اش چشمه ی سبزیست زخضرای بهشت

دیدگان بیمه ی جان کن وبیاموز فآمّا، جانم

جان من ! سوق بده بال بده  تا بپرد

دم به دم فوت بکن صورت اورا وَجَعَلنا جانم

الغرض ؛ صورت صورتگر نقاش ببین

که چه زیبا بتراشیده خمیر مایه ی دُرنا جانم

قلّه ی قاف ز سیمرغ بلورین تنش

انعکاس سخنم بوده  به سُرنا جانم

و به احساس غزل شوردهم داد زنم

تو طلا را بسپار آنکه هست ربنّا جانم