دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

توضیح واضحات

مثل یک آشیان متروکه ،روی یک کاج خسته و پیرم
مثل یک درکه گل گرفته شده، مثل حوضی دچار تبخیرم
مثل رازی به سینه ی عاشق، که نگفته به گور پنهان شد
مثل آه گرفته ی مظلوم، جاودانم و دست و پاگیرم
مثل پروانه ا ی که شد سنجاق، به ورقهای دفتری کاهی
گرچه پوسیده ام دراین غربت، در خیال بهار و تصویرم
مثل قفل کلید گم کرده، اسکناسی که گوشه ی ان نیست
مثل یک حلقه از هزاران در ،خط تولید قفل و زنجیرم
مثل یک تار موی جا مانده ، لابه لای سکوت یک شانه
پای آیینه ای غبارالود، گوشه ی یک اتاق دلگیرم
مثل عکسی پر از خط وخش ولک،که نشسته میان یک البوم
در خیال گذشته ای رنگی ، راهی لحظه ای نفس گیرم
مثل ماهی ساکت یک تنگ،که نفهمیده طعم دریا را
کنج تنهایی خودم غرقم، با غم و غصه هام در گیرم
مثل طوطی مرد بازرگان،که خودش را به مرگ زد اما
راه هندوستان نشد پیدا، رانده و مانده از جهان سیرم
مثل مجرم که دار را بوسید، و پراز ذوق و شوق بالا رفت
به طناب و به قفل خو کردم ،از ازل مجرمی زمینگیرم
مثل یک کودکم که درخوابش ،شانه اش بال در می آورده
صبح اما میان صدها تور ، عاصی خسته ی جهانگیرم
گفته بودند تو گلی اما ،با تبرر آمدند سر وقتم
از گل و از کبوتر و آهو، متنفر شدم، ببین, شیرم
گاه حکم فراق می دادند ، گاه بردند سوی تبعیدم
گاه آویز دارها شده ام ،گاه غرق به خون پر از تیرم
چار دیوار خانه و میهن ، تنگ در آغوش خود گرفته مرا
ترس دارند از رها شدنم، گفته ام : انتقام می گیرم
نه دری و نه روزنی مانده، کیپ در کیپ بسته شد همه جا
آخرش وایه می برم در گور، گوشه ی این حصار می میرم.

---

---

   تاریخ ارسال  :   1401/3/7 در ساعت : 16:25:39   |  تعداد مشاهده این شعر :  98

---

---