دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

تاجیکم من

تاجیکم من، فارسی‌ام لهجه‌ام دُر دری است
این زبان مادری خوشبوتر از هر عنبری است
آن یکی شیراز و آن دیگر میان توسیان
وانکه خوابیده به چشم قونیه، خود گوهری است
آفتاب این تمدن، هرکجا تابیده است
مردمش شادند و تاریخش بسان اختری است
بلخ و شیراز و خجند و تخت رستم را ببین
از حکیمانش بپرس، زین بوستان هرجا سری است
از چه می ترسانیم، ای بی‌خبر از حال ما
ملک هند و سند ما افسانه‌های باختری است
گر تو وادارم کنی تا در نبرد آیم، بدان
کار ما در همچو دوران قصه‌ی پیغامبری است
چون زبان مادری هرکس به ما چون مادر است
مادری زاده، به من مادر زبانش مادری است
حذف ما را کی تواند آن که می خواهد به زور
ریشه‌ی ما در زمین و شاخه‌هایش هر بری است
گر بخواهی نیست سازی، خود شوی غرقش نهان
چون نمک افتاده درشهد و شناور شکری است
هرچه می نامی بنام، اما بدان ای نا جوان
قصه‌ی ما کی شود پایان، بسان دلبری است
هرکجا بینی من استم، هرکجا خوانی، منم
خود نکن رسوا جهان خودکارگاه داوری است

محمدصالح مصلح
برلین/ آلمان
اول میزان/ مهر ۱۴۰۱ش
۲۳سپتمبر۲۰۲۲

---

---

   تاریخ ارسال  :   1401/7/1 در ساعت : 14:49:7   |  تعداد مشاهده این شعر :  174

---

---