تا اینکه تو را دیدم دانستمت از مائی
افسوس که میرنجی با اینهمه زیبائی
دست تو پلی دارد تا بگذرد از ما من
در چشم تو جادوئی از جنس فریبائی
گویند تو مشتاقی باشی و ولی تنها
در جمع نمیگنجد مشتاقی و تنهائی
آسوده ز کف دادن با درد عجین بودن
سهمیست که باید داد در محضر شیدائی
ما معتکف عشقیم این دایره بی تاب است
از عشق چه میداند آلوده دنیائی
با من صنما بشکن این آیینه جان را
طرحی دگر اندازیم بر شیشه مینائی
تا دست خدا با ماست همدست خدا باشیم
شاید که بیاموزیم از مکتب لیلائی