■

شهریورِ سی روزِ یک شهرم

حوضِ وضویِ آدم و حوّا

با ابرِ تیره تا ابد قهرم

مانندِ ری‌را، مریم و سارا

■

از پرتقالِ خونیِ خورشید

تر می‌کنم لبخندِ خرما را

رِی می‌کند وقتی برنجِ غم

دیگر نمی‌خواهم مدارا را

■

فنجِ خیالی را نمی‌بوسد

آیینه‌عقلِ طرزِ رفتارم

مغزِ غرور و نبضِ پُر شوری

دارد حواسِ خوبِ هشیارم

■

جایی میانِ بودن و رفتن

نشخوارِ خرچنگِ بدونِ چنگ

خر می‌نویسد با دهانِ لک

خر می‌کشد آری برایِ جنگ

■

شلیکِ رگبارِ بزن من را

روباهِ مشکی می‌زند فریاد

رقصی که می‌خیزد کتانی‌پوش

گم می‌شود در پیله‌ٔ غمباد

■

شغلِ شقیقه گشته با دقّت

تُوله گلوله خوردن و مردن

میدانِ آزادی تراشیدن

گُل را بدونِ وقفه آزردن

■

لایِ پتویِ انگلیسی باز

لکنت گرفته بر زبان گیتار

خارانده پشتِ عینکش را خواب

شکلک پرست شکلِ بُوتیمار

■

بهرامِ گورِ خط‌کشی گشته

هرگز نمی‌خواهد جلوسِ عشق

هرگز نمی‌پوشد لباسِ مهر

هرگز نمی‌بیند عروسِ عشق

■

زیرا شبِ قیرِ زمینگیری

حل می‌شود در معده‌ٔ تابوت

کِش می‌رود آدامس ای مردم

زیرِ لبِ آژیرِ سرخِ توت

■

مانندِ خردادِ خیابانی

آهن‌پرستِ نوبرِ ویروس

وقتِ بلوغِ لاله‌عباسی

می‌ترسد از اندیشهٔ ققنوس

■

میدانِ دل چون چاله‌میدان نیست

ابلیسِ غم خط می‌خورد بی شک

طوری که نابودی زمین خورده

جوری که می‌میرد تبِ فندک

■

ـــــــــــــــــــــــ

سید محمدرضا لاهیجی
ـــــــــــــــــــــــ