نمانده بود برایت امید مختصری
زچشم های تو خواندم که عازم سفری

سفر؟! ... چه واژه تلخی! ... چرا چنین رفتی؟
چگونه؟ ... با که بگویم ز رنج بی پدری؟

پس از تو من نتوانم ز جای برخیزم
چه سود زندگی آن دم که بشکند کمری؟؟؟؟

سفر به خیر پدر جان اگرچه می دانم
که زندگی پس از این طی شود به خون جگری

سفر به خیر پدر جان فقط بگو آیا
هنوز مانده به کامت ز تشنگی اثری؟

هنوز چشم براهی؟ هنوز دل نگران؟
در انتظار کسی باز خیره ای به دری؟

بخواب راحت و آرام در بَرِ مادر
که آه و ناله ندارد برای من ثمری

چه زود قصه به پایان رسید با افسوس
گذشته ای ولی از خاطرم نمی گذری...

روح همه گذشتکان شاد و قرین رحمت حق. الفاتحه.