زان گه که بر آن صورت خوبم نظر افتاداز صورت بي طاقتيم پرده برافتادگفتيم که عقل از همه کاري به درآيدبيچاره فروماند چو عشقش به سر افتادشمشير کشيدست نظر بر سر مردمچون پاي بدارم که ز دستم سپر افتاددر سوخته پنهان نتوان داشتن آتشما هيچ نگفتيم و حکايت به درافتادبا هر که خبر گفتم از اوصاف جميلشمشتاق چنان شد که چو من بي‌خبر افتادهان تا لب شيرين نستاند دلت از دستکان کز غم او کوه گرفت از کمر افتادصاحب نظران اين نفس گرم چو آتشدانند که در خرمن من بيشتر افتادنيکم نظر افتاد بر آن منظر مطبوعکاول نظرم هر چه وجود از نظر افتادسعدي نه حريف غم او بود وليکنبا رستم دستان بزند هر که درافتاد
