مرحبا اي پيک مشتاقان بده پيغام دوستتا کنم جان از سر رغبت فداي نام دوستواله و شيداست دايم همچو بلبل در قفسطوطي طبعم ز عشق شکر و بادام دوستزلف او دام است و خالش دانه آن دام و منبر اميد دانه‌اي افتاده‌ام در دام دوستسر ز مستي برنگيرد تا به صبح روز حشرهر که چون من در ازل يک جرعه خورد از جام دوستبس نگويم شمه‌اي از شرح شوق خود از آنکدردسر باشد نمودن بيش از اين ابرام دوستگر دهد دستم کشم در ديده همچون توتياخاک راهي کان مشرف گردد از اقدام دوستميل من سوي وصال و قصد او سوي فراقترک کام خود گرفتم تا برآيد کام دوستحافظ اندر درد او مي‌سوز و بي‌درمان بساززان که درماني ندارد درد بي‌آرام دوست
