خوشبخت آن قلبی که آرامش دارد به یمن ِ مهربانی که 
دل می برد منزل به منزل با آهنگ ِ عزم کاروانی که 
راهی ست سمت سینه ی دریا جاریست سوی روشنایی ها
از مکه تا یثرب خبر دارند چشمان مست ِ آهوانی که 
در انتظار ِ دیدن و لمس ِآبی ترین احساس ، صف بستند 
در پیشگاه ِ حضرت ِ باران ، در زیر چتر ِ آسمانی که 
از فصل های سرد بیزار است از سینه های خالی از احساس 
باید بهاری بود تا باشی ایمن از این باد خزانی که 
شیطان برایت دست و پا کرده با تفرقه اندازی بین _ 
هفتاد دو فرقه به صد ترفند ، با وعده های آنچنانی که 
هم دین و هم دنیای خود را تو ... یکجاببازی و ندانی تو_
که ضربه خواهی خورد بیش از این از چشم های بدگمانی که 
قصد هلاکت را فقط دارند با یک طناب سست و عمق چاه 
تنها نبایستی بمانی که مغلوب باشد قهرمانی که 
.
برخیز و جاری شوشبیه رود مرداب بودن عمق بدبختی ست 
صوت اذان می خواندت برخیز دریا کنار بی کرانی که !
با دردهای خود مدارا کن درمان شدی با آینه بنشین 
روراست باید بود بیش از این بازنده ای تو هر زمانی که 
از چشم های خود نخوانی که شیطان تو را در بند خواهد کرد 
باید تو دردت را بدانی که دل می کنی از این و آنی که 
قدر محبت را نمی دانند با تفرقه اندازی و نفرت 
شمشیر دست جهل خود دادند با پیروی از داستانی که ...
.
.
.
قرص است با عشق محمد (ص) ماه می تابد و آرام می گیرد 
این عشق را هرگز نخواهد داد بر لذت کل ِ جهانی که ....
سید مهدی نژادهاشمی 

همیشه تار مویی مرز بین ِ کفر و دین باشد