در عزای تو دلم شام غریبان شب و روز

سوسن سوخته ای سر به گریبان شب و روز

کفر قیصر شده همسایه ی شرک اموی

زخمشان بر جگر و کعبه ی ایمان شب و روز

مدعی خواست که از دل ببرد باده ی عشق

جامی از چشم شما، شعله ی عرفان شب و روز

مذهب آینه چون لاله در این دشت غریب

زیر تیغی که کشد زاده ی سفیان شب و روز

پای مجروح دلم با اسرا رفته به شام

هر طرف تیر بلا، خار مغیلان شب و روز

خون چکان بر سر نی تایش خورشید حسین

دل خجل از علی و من زدل و جان شب و روز

بلبل از ساغر گل، مست برآید زبهار

زینب ات تا خط شش ساغر و مستان شب و روز

شیشه ی عمر ستم خورده به صبری علوی

مست آن صبرم و شیدای شهیدان شب و روز