دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

پنبه‌دانه

نگاه کردم و او مردی‌ست، که بی‌بهانه نمی‌خندد
دروغ از آیِنه کی دیدید؟ چه صادقانه نمی‌خندد

به این سکوت ِ مصیبت بار،به قاب کهنه ی بر دیوار
به زنگ ساعتِ خودآزار،به سقف ِ خانه نمی‌خندد

کجاست شانه‌ی امنی که، جواب مساله‌اش باشد
غروبش از  سر  ِ تنهای ، بدون ِ شانه  نمی‌خندد

اگرچه پای تماشا را،   برید از عالم ِ احساسات
به دست ِ بسته که عمری ماند، اسیر ِ چانه نمی‌خندد

ببین نه خام خیالات است، نه لپ‌لپانه به رویا مست
که این خمیده‌ی کوهان‌دار، به پنبه‌دانه نمی‌خندند

شود به روی سرش در باز،شود کبوتر ِ شعرش باز
شود لطیفه زمین هم باز ،در این زمانه نمی‌خندد

زمین ضیافت ِ زیبایی‌ست، ولی در آینه دعوائی‌ست
پرنده‌ای که قفس را زیست، به مشت ِ دانه نمی‌خندد

مهردادعزیزیان

---

---

   تاریخ ارسال  :   1401/7/5 در ساعت : 20:42:5   |  تعداد مشاهده این شعر :  173

---

---