در  انتهای   کوچه    هوای   عروسکی

تحویل  کرده   حال  غم انگیز   کودکی


یعنی   میان   سفره ی    نوروز سارها

آسوده  است   سینِ   سکوتِ   مترسکی


خارج شویم چون که زاردیبهشت خویش

آغاز    کرده ایم       بهار      چکاوکی


شعری بخوان  مُکبّر  شب های قدر  تا

باز  اقتدا   کنم   به    هلال    مبارکی


دلشوره های من که  برایش  غزل   نشد

از  بس  که  دیده است  تصاویر برفکی


مادر برای او ...دو سه پیمانه شیرخشک

بابا که ... زود  می رود از ذهن   بابکی


**********

 شهرم که  سرخ می شود از آتش غرور

می پژمرند  این  همه هق هق  یکی یکی