آن طفل   که   در  خراب ه جان داد                    در سی    به    همه    جهانیان داد

درسی که    نداده   بود زین  پیش                    کس،  او   به   نثار    نقد  جان داد

می گفت همیشه    عم   ه زینب                     از دست   جفای      شامیان   داد

در        مکتب      کربلا     شنیدید                    هر  کس به    طریقی  امتحان داد

این   طفل   سه    ساله نیز آن روز                    جا ن   در   ره   دین    و آرمان داد

معشوق      نقاب    بر گرفت     و                       رخساره ی    خویش را نشان داد

ویرانه صفای      دیگری        یافت                       ویرانه   شمیم          باغبان    داد

گلبوسه بر    آن     رخ      بهشتی                      بر    آن   تن      ناتوان     توان داد

هرجا  که   گذشت   آری   آن   سر                      شان  و    شرفی به  آن مکان داد

آن   کودک   خرد     حالتی     یافت                      که    شرح     ورا    نمی توان داد

مدهوش   شد   آنچنان   که گویند                         از   شدت    اشتیاق    جان داد

جان داد    و    خرابه   هیچ   حتی                        بنیان    امیه      را   تکان    داد

شعر: علی شهودی تبریز10آذر سال 1392