دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

کيميای عشق

بلبل محزون چو مي‌خواهد وصال روي گل                                    چون به هر جا مي‌شود آيد مشامش بوي گل
 
گر پر پـروانه مي‌سـوزد زسوز شـمع شـب                                     هيچ پـروايي نـدارد ، مِـهر نورش بـسته لب
 
چون به‌صحراي بلا ، مجنون رود ديوانه وار                                     حُبّ لـيلي مي‌شود او را چـو مركـب راهـوار
 
سنگ‌خاراهست‌چون‌موم ار به‌دست‌كوهكن                                      نقش شيرين مي‌زند برسنگ، او از جان‌وتن
 
گر اويس از راه دور آيـد به ديـدار حبيـب                                      درد عشـق او را و درمانـش رخ ماه طـبيب
 
مرتـضي چون اشـتياق وصـل دارد زودتـر                                       فزتُ بر لب آمدش چون تيغ تيزآمد به سر
 
گرحسين‌دربحرخون‌غلطان‌رضايتمنداوست                                      ذره ذره ، بند بند هستي اش در بند اوست
 
زينب ار دركربلا ازخصم دونش نيست‌باك                                       متصل بر لطف يزدان بود ، ني پابـند خاك
 
عشق را چـون كيمـيا دانـنـد مـردان ولا                                        اي برادر آب داري تـشـنه لـب آخـر چـرا
 
 
 
 
داود نصيري
24/2/1385

---

---

   تاریخ ارسال  :   1392/9/18 در ساعت : 21:35:52   |  تعداد مشاهده این شعر :  494

---

---