مانـــده انــد انگــــاری ازعهــــد حـــجر ابلیس ها

تـــا کـه افـــروزندت آتـــش در جـگــــر ابلیس ها

می پراننـــد از ســرت رؤیای شـــیرین طعم عیش

رم نکردنــــد از بشــــر تــــا بــا  تشـــر ابلیس ها

از در و دیـــوار می آیــند ، پــس بی دنگ و فنگ

مـــی فریبــندت فقـــط بـــا کـــرّ و فـــرّ ابلیس ها

مثل مـا ــ یارب نمی دانم تـو را تقـــدیر چیست ــ

درد بــی درمــــان ندارنـــد اینقَــــــدَر ابلیس ها ؟

خیره سر بر شـــور بختـی های انسان دلخوشند

دشمـــنی دارنــــد از بـس بـــا بشــر ابلیــس ها

از همــــان آغاز خلقـــت فتــــنه در سـر داشتند

کاشکی بودنـــد از اوّل کـــور و کـــر ابلیس ها

ابن ملـــجم زد به فـــرق مرتضی شمـــشیر تیز

پیشتر بــر قلــــب مـــولا نیشــــتر ابلیــــس ها

می دمـد در صور خــود پس یارب اسرافیل کی

تا که گـردند از لهـیبــش شعلــــه ور ابلیس ها

هر کجا می گســـترانی ســـفره ای را بهــر ما

می دونـــد آنجـــا نه با پا بـل به سر ابلیس ها

روزگاران  بشـــر را صبـــح تـا شــب می کنند

تیـــره تر از تیـــره تر از  تیـــره تر ابلیس ها

 رستگاری دارد انسان کی از این شر خصلتان

مــی شـوند  آیـــا خدایـــا  دربـــدر ابلیس ها ؟

آدمـــی را  داشتـــند از  ابتـــدا  در تیـــر رس

سـر نزد از دستـــشان شـــقّ القـمر ابلیس ها