نخل ها با تو فقط ریشه به دریا دارند
آسمان ها نظر لطف به صحرا دارند

با تو ای بارش یک ریز سخاوت ، شب ها
بیشتر از گل خورشید تماشا دارند

سایه ات بس که بلند ست یتیمان با تو
حس نکردند به دل حسرت بابا دارند

تو دلت مرتبه در مرتبه در مرتبه سوخت
در و دیوار از این رو تب بالا دارند

صبر کن شیر خدا این همه کودک بی تو
چه امیدی به طلوعیدن فردا دارند؟

از همان شب که سحر حادثه را می زایید
روزها حسّ رسیدن به مبادا دارند
*
خطبه هایت چه غریب اند لب طاقچه ها
در جهانی که همه چشم به دنیا دارند