تو در مدينه ی پیامبر(ص) چشم به دنیا گشودي اما شهر واقعی تو قم است. و قم بي تو شهر نيست.گاهی از خودم می پرسم اگر آن روز پایت به «ری» نمی رسید این پهنه آسمانی چیزی کم داشت.

تو قلب قم هستی و حضور بی مانند تو نبض زندگی در شریانهای مردم نجیب این سرزمین است.

در حرم مطهرتو مي شود بزرگ شد و به آسمان نقب زد. مي شود پنجره اي به سمت عرش گشود. مي شود پرواز بر ابرهاي آرامش را تجربه كرد.حرمت شفاخانه اي است كه هر روز ستاره هاي نيازمند دلهای کوچکشان را به آن مي بندند.

 
ای دختر مهربان هفتمین آفتاب!
حالا در روز میلاد عزیزت که روز میلاد همه دختران زمین لقب گرفته است به آستان نورانی ات دخیل بسته ایم. دلهایمان را به مشبک های ضریح آسمانی ات گره زده ایم اما نگاه هایمان همسو با نگاه معصومانه تو به سمت بارگاه با عظمت سلطان طوس است.

حرف آخر اینکه حضورت مایه آرامش و استجابت دعاهای ماست. نیم نگاهی از جانب تو همه قفلهای بسته زندگی را باز می کند ؛ دیوارهای مشکلات را به پنجره هایی باز به سمت ملکوت تبدیل می کند و چشمه های ساکت را به خروش وا می دارد و عشق و محبت و مهربانی را در کوچه های دل جاری می کند؛ ای کریمه اهل بیت (ع)!