شعر با گویش بختیاری
دلُم وا تو بى، وا تونه، وا تو مَنه
همو قلبُمه، كه جِلَو رَه تو پَنه
مَيَر بو كُنُم مهر سردى افَمى؟
فقط خواستُم قدرمو خُو بِفَمى
فقط خواستُم تا بِوينى هنيزُم
تَرُم كفرته در بيارُم عزيزُم
تو كه خوت اِيَشنى مونه چنده رندُم
اى درسا كه درگل خُووِن كهنه كردُم
نه بُرگ و نه تِه قلبمو درد اياره
نه تيهام ز عشق كسى شو بياره
نه احساسىيُم نه دلُم زيد اِوازُم
به ميل دِلُم نه اسوزم نه سازم
سى هرچى اخوم مدركسه بوينُم
خود عشقِنَم بى سند نیپذيرُم
اير يكى بُم گو خومت گوم دلیلس؟
تیام کور نیبو ز شکل و ز پیلس
به کس دل ندادم، ز بس کهنه کارم
دَُوُوم کینُمُ و خوب دونوم چه دارُم
دل ددر بختیاری چی سنگه
ایر که بوینه کسی واس دورنگه
ایر با صداقت به دستس بیاری
ابو موم دستت ددر بختیاری
سراینده：آمنه نقدی پور