یا رب این موی پریشان ز کدامین نسب است
           که دل و دست ز گیسوی خمش جان به لب است

گفتمش دلبری ای ماه در این ماه ز چیست ؟
            که زن و مرد از آن روز و شبش در تعب است

بند بگشود ز رخسار و به جد با من گفت
            رمضان گشت و کنون موقع عیش و طرب است

تشنه لعل لب چون رطبش بود فقیه
                 که در افطار رطب بر همگان مستحب است

دست دل بر سر گیسوی پر از پیچ که هیچ
                  شانه هم در خم آن زلف سیه ملتهب است

بین من و آن زلف که صد منزل بود
        سر خوش و مست از آنم که کنون یک وجب است

شیخ سجاده نشین با همه دین داریش
                در مصاف وی و آن زلف سیه بولهب است

بی ارادت نتوان باربه مقصود رساند
           هر که را در صف معشوق دلش در طلب است

موقع ظهر سر زلف بیافکند و شهاب
                 از سر ابلهی خویش گمان کرد شب است

       26 شعبان المعظم 1433
          26 تیرماه 1391 

        @SShahab33