عـید غـدیـر 

بیار نُقل و بیَفشان رسید عیدِ غدیـر
  که خواسته است خدا از علی کُند تَقدیـر
رسید قافله تا در کنار خُـمِّ غدیـر
  خدای گفت نبی را دگر مکن تـأخیر
به جمعِ حاضر و غایب تمام کن ابلاغ
  که خلق راست پس ازمن علی ولی و امیر
گرفت دستِ علی را رسولِ حق در دست
  که آیه‌های ولایت چنین کند تـفسیر
که هان علی است ولیِّ خدا و نایبِ من
  مُقَدّر است و نوشته است کاتبِ تقدیـر
امام و رهبرِ اُمّت علی است بعد از من
  چنین نموده خدا کارِ خلق را تدبیـر
حدوثِ واقعه خود مُدّعای این دعوی است
  در این حدیث چه حاجت به حجّت و تَعبیر
علی  که عالمِ امکان به نام او نازد
  حقیقتی است که شد جاودانه عالم‌گیر
شهی که شیرِ خدایست و فاتحِ خیبر
  همان که نیست چنو شهسوار و مَردِ دلیر
فلک به یاد ندارد چو شیرِ حق مردی
  چو ذوالفقار که دیدَست در جهان شمشیر
دوباره مامِ فلک در سراسرِ اَعـصار
  نیاورد به جهان چون علی شبیه و نظیر
اگر ولای علـی در دلِ کسی باشد
  کجا شود زِ مِیِ کوثـرِ ولایت سیر
هر آن که مِهرِ ولایت ندارد اَندرَ دل
  عبادتش به حقیقت کجا کُند تـأثـیر
در آسمان ولایت دوازده خورشید
  که حلقه‌های بهم بسته‌اند چون زنجیر
ز آل پاک رسولند و بعدِ رحلت او
  شدند خلق جهان را چنو نذیـر و بَشیر
مَتاب سر ز اِطاعت دلا زِ آلِ علی  
  که رستگار شوی ای به بندِ خاک اسیر
سرشته است به مهرِ علی دلِ « مسعود »
  از آن نمی‌شود از گردشِ جهان دلگیر