ای  امـامِ  زخمـــدارم  یا حسین

هر چه  دارم  از تو دارم یا حسین

ای  تمام  سینه ها  مجروحِ  تــو

هستیِ  من  وامــدارِ  روح  تــو

یا حسین ای داغ هایت  بی شمار

بی قــرارم، بی قــرام، بی قــرار

من  به یُمنِ زخمِ تو  شیـدا  شدم

شیعه ی  خــونِ  شقایق ها  شدم

وعده گاهِ اشک  و آهم کربلاست

نقطه ی عطفِ  نگاهم  کربلاست

خاکِ تو  بـوی عبــادت می دهد

بوی  میدان    شهادت   می دهد

زائرِ  کــوی   تواَم   بی تـوشه ام

در طوافِ  مرقــدِ  شش گوشه ام

بـر ضریحت  بسته ام  بنــدِ  دلم

فاش کــرده   گــریه   ترفندِ  دلم

سیّـد  و  مولای  من  بگشا   بغل

عاشقی  بــاز  آ مــده  بالای  تَل

خستـه ام  وادی  به  وادی   آمدم

داغ   بــر  داغــم   نهادی   آمدم

صبـر کن  تا  مثلِ  زینب   زائرت

لحظه ای  بر سینه  بگذارد  سرت

شعــرِ من خاکِ تأسّف  بر تو  باد

یاوه می گویی چرا؟ اُف بر تو  باد

وای  بر  من سر  ندارد  جسمِ تو

وای ِ من  مولای   بی سر  اسمِ تو

داغِ  تو  در  سینه   بی اندازه  شد

باز  هم  زخـمِ  دلِ  من  تازه شد

وای  وای  از  روز  عاشورای  تو

ماتمِ  جانســوزِ  عاشــورای   تو

تشنه لب  بـــودی  میانِ  تیــرها

تشنه ی  خون  تو  هم  شمشیرها

قاتـلانِ  فاطمــه  تیـــرت  زدند

کوفیــان ِ  فتنـه   شمشیرت  زدند

بر فــرازِ  نیــزه  نایَت  یا حسین

من  فدای  زخم هایت  یا حسین

ابــرِ ظلم  از  دیده  پنهانت  نکرد

آن  همه  شمشیر  ویـرانت  نکرد

وارث   خون تو ماایم  ای حسین

قومِ  مجنونِ تو  ماایم  ای حسین

ما هم از  نسلِ  گُل  و  پروانه ایم

ما   که  عاشورایی  و  دیوانه ایم

کربلایت  قبله ی  حاجاتِ   ماست

دست تو در قبضه ی هَیهاتِ ماست

هرکه مظلومست او شیدای توست

چاره ها در ساحلِ دریـای توست

کاروان ها   در  پناهت  می روند

دردهـا   با یک نگاهت می روند

اشکِ ما تا آسمان   پُل   می زند

بر  درت دستِ  توسّل   می زند

ما  که  لبریزِ   گُلِ   یاسِ  توایم

جرعه نوشِ مشکِ عبّاس  توایم

هستیِ  خود را فدایت می کنیم

اُمّتی  را  خونبهایت   می کنیم