وقتی که از نبودنِ تو یاد می چِشَم
صرفا بجای صرف غذا داد می چِشَم

می آورد برای دلم از شمال شهر...
سوغاتی حضور تو تا باد ، می چِشَم

شیرینِ خنده های تو در ظرف خاطرات
با طعم تیشه از دل فرهاد می چشم

از قوم نوح گریه نصیب دلم شده
دارم عذابِ ناکِسی عاد می چِشَم

دل داده ام به دلبری از شهر دلبران
از دست دوست آنچه که افتاد می چِشَم

دارم مسیر آنچه دلم خواست می روم
فعلا بجای نوشِ تو ایراد می چِشَم

ما را برای حضرت فردا نوشته اند
فردا تورا کنار خودم شاد می چِشَم

وقتی ردیف قافیه ها عشق می شوند
با دست های گرم تو فریاد می چِشَم

سرچشمه تمام غزلها نگاه توست
تنها تو را که خانه ات آباد، می چِشم

خیلی چِشیدَنی شده این شعر گوییا
درس از حضورِ محضرِ استاد ،می چِشَم

علی اکبر مقدم
۲۲ مهر
مشهد مقدس _ فریمان

@jomhooryeshg