امشب شبِ جشن ست و می و باده مهیّا
مرغوب شرابی که کند ولوله برپا
هر کس به دو پیمانه شود غرقِ تمنّا
با ذکرِ علی مست شدن منتخبِ ما
ماییم گدایانِ درِ خانه یِ مولا
این بار ثناگویِ علی در شبِ یلدا
ما خیلِ دراویش که پیمانه به دستیم
بر خوانِ کریمانه ی او بست نشستیم
دلبسته ی وی پیشتر از روزِ الستیم
کفر است اگر غیرِ علی را بپرستیم
مشتاق تر از ما چه کسی هست در اینجا
" یٰا مَنْ قَسَمَ الْقَهْوَةَ وَ الْکَأسَ عَلَیْنَا " *
این شیوه یِ دلباختگی نام ندارد
یک شورِ درونیست که اتمام ندارد
در صدق و صفا ذرّه ای ابهام ندارد
هر کس که دُچارش شده آرام ندارد
از ابر چکیدیم بر این جلگه ی زیبا
تا عرضِ ارادت بنماییم به دریا
وین بحرِ خروشان سببِ خلقِ جهان ست
از روزِ ازل منزلت اش وردِ زبان ست
آقاییِ او بر همه چون روز عیان ست
"چیزی که عیانست چه حاجت به بیانست"
تمثیلِ خدایی که مُجسّم شده بر ما
بیهوده نشد همدمِ انسیّه ی حورا
با اینکه فراتر ز مَلک عالیِ اعلاست
او نیز چو ما چلّه نشینِ شبِ یلداست
امشب دمِ دکّانِ نگاهش صفِ دلهاست
چون نقد بِه از دغدغه ی نسیه ی فرداست
" مِی" ریخت به تاریکیِ شب ساغرِ ما را
مرغوب شرابی که کند ولوله برپا
مهران ساغری
مسمط مسدس
یلدا مبارک
* ای کسیکه پیمانه میگردانی ، سهمِ (شراب) ما را مرحمت کن
۹۸/۰۹/۳۰