دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

شاعری((۲))

[[۱]] @@@@@@@@@@@ شاعری پیراهنی از نور داشت در فضای شعر خوش پرواز بود قیمت دیوان شعرش آن زمان یک تریلیون و دو‌ شندرغاز بود [[۲]]@@@@@@@@@@@ شاعری شعری تگرگی چون سرود سر در آورد از اوین آن کلّه پوک در خیالات خودش می زد قدم آن سوی دیوار چین آن کلّه پوک [[۳]]@@@@@@@@@@ شاعری اشعار شرجی می سرود چون که بیچاره کمیتش لنگ بود بین او با خویش شاید، فاصله یکهزار و شصت و نه فرسنگ بود [[۴]]@@@@@@@@@@@ طبع شعر شاعری خشکیده بود فکر می کرد آسمان جُل گشته است خود کشی می کرد اگر می بُرد پی آسمان جُل نه ولی خُل گشته است [[۵]]@@@@@@@@@@@ شاعری ی در سایه ی بیدی لمید بید با او گفت: ای بیچاره چیس تَت مگر کاغوش من شد ملجَاَت گفت شاعر بید را: خاموش هیس [[۶]]@@@@@@@@@@@ شاعری از نردبان افتاده بود طبع شعرش با عصا مانوس شد شعرِ تَرتر می سرود از آن به بعد چون که چترش با حیا مانوس شد [[۷]]@@@@@@@@@@@ شاعری ترکید بغضش ناگهان بر غزل آورد رو از مثنوی دید می آید به گوشش دم به دم قوقولی قوقو قوقو از مثنوی [[۸]]@@@@@@@@@@@ روز افزون شد  رواجِ پخمگی شاعری از بس که خورد اندوه، مُرد پخمگان گفتند این بیچاره، حیف شد چو ماتم  در دلش انبوه،  مُرد [[۹]]@@@@@@@@@@@ شاعری تا از سفر برگشت دید طبع شعرش استخوان ترکانده است گفت:  یارب شُکر طبعم دیو را زَهره با بانگ اذان ترکانده است [[۱۰]]@@@@@@@@@@@ شاعری بر حال زار خود گریست برکه پیش چشمش اقیانوس شد خیره، زُل زد چون به اقیانوس دید هر حبابی مثل یک فانوس شد [[۱۱]]@@@@@@@@@@@ شاعری میل هوای تازه داشت خورد چندین بار رانی در ا‌وین بخت امّا چون نبودش یار، زود مُرد از بی همزبانی در اوین [[۱۲]]@@@@@@@@@@ شاعری چون شعرِ تر را دوست داشت شاعری می کرد روی آبها کامِ طبعِ او ولی از بختِ بد تر نمی شد از سبوی آبها [[۱۳]]@@@@@@@@@@ شاعری شد شعله ور چون دید عشق پیش چشمش ساده پرپر می شود گفت: از این پس_ بدون عشق_کی آدمیزادی،  همافر می شود؟ [[۱۴]]@@@@@@@@@@ شاعری از غُصّه دق می کرد چون لاله  روئی  چشم بر بست از جهان آهی از دل برکشید و گفت: کاش چشم بر می بست  سر مست از جهان [[۱۵]]@@@@@@@@@@ چشم، بر بست از جهان تا شاعری آسمان محتاج یک فانوس، شد چشم چون بگشود در برزخ، فقط سینه ی خونینش اقیانوس، شد [[۱۶]]@@@@@@@@@@@ توبه کرد از شعر گفتن شاعری ماعری شادی کنان القُشتَکید بوی جوی مولیان بر باد رفت کُرّه اسبی سینه ی خر می مکید [[۱۷]]@@@@@@@@@@@ شاعری خوابید روی تختخواب ماعران بی او گساریدند می چون که شد بیدار پرسید از خودش خواب بر چشمم گماریدند کی؟ [[۱۸]]@@@@@@@@@@@ شاعری شد توبه کار از شاعری سینه اش انگار بود اندوهلاخ با خودش می گفت اگر بودش غمی پادشاهی بر نمی افراشت کاخ [[۱۹]]@@@@@@@@@@@ شاعری بدبختی اش را می سرود حلقه زد در چشم هایش اشک زود با خودش می گفت: هست آیا خری تا بَرَد بر حال زارم رشک زود؟ [[۲۰]]@@@@@@@@@@@ شاعری از حال و روزش شکوه داشت گفت با خود شاعری چیز بدی است دیر فهمیدم خداوندا چرا؟ شاعری بیچارگیِ ممتدی است [[۲۱]]@@@@@@@@@@@ شاعری فهمید چُرتَش پاره شد گفت شاید من خیالاتی شدم بار الها رحم کن بر من، اگر خیره سر از بی مبالاتی شدم [[۲۲]]@@@@@@@@@@@ شاعری زد عینکی دودی و دید طبع شعر او عزادار است، پس گفت با خود دفتر شعرم، نگو مثل اوراق بهادار است، پس [[۲۳]]@@@@@@@@@@@ شاعری بابا بزرگش مرده بود عرصه را بر طبع خود می دید تنگ گفت : اگر راه فرار از مرگ بود بر لَحَد هرگز نمی زیبید سنگ [[۲۴]]@@@@@@@@@@@ شاعِرِ دلخوش بِه بَه بَه چَه چَهی شعر هایی بندِ تنبانی سرود گرم شد _ چون دید_ بازارش شگرف خسروانی های چاخانی سرود [[۲۵]]@@@@@@@@@@@ شاعری شعرش کمی بودار بود گفت دیشب سیر خوردم با پیاز گند بالا_ چون که دید_ آورد، گفت کاشکی افشا نمی کردیم راز [[۲۶]]@@@@@@@@@@@ شاعری بیگانه با فنّ عروض در سرودن کم نه چون سُر خورده بود گفت : کاش این طبع ناخوش گوی من از عروضییون تلنگُر خورده بود [[۲۷]]@@@@@@@@@@@ شاعری از آسمان جُلّی ملول پیش سعدی هم نمی انداخت لُنگ! چون کسادی دید در بازار شعر چاره در این دید خود را کرد گُنگ [[۲۸]]@@@@@@@@@@@ شاعری کارش به رمّالی کشید وا کُنَد تا "سرکتابِ" خویش را " هیمیا" آموخت نزدِ خِبره ای کم کُنَد شاید عذابِ خویش را [[۲۹]]@@@@@@@@@@@ روزه خوردن روز روشن شد مباح شاعری قبل از اذان افطار کرد اجر خود را تا مضاعف تر کند بر بُنِ شعر و ادب ادرار کرد [[۳۰]]@@@@@@@@@@@ طبع شعر شاعری بود آکبند آب بندی کرد و شعری تر سرود چون که پر شد قالبِ شعرش، نَخُفت شعرِتر در قالبی دیگر سرود

---

---

   تاریخ ارسال  :   1399/7/5 در ساعت : 1:6:34   |  تعداد مشاهده این شعر :  272

---

---