دوباره ماه شیدایی شد و دل خانه ی غم شد 
قلم رخت عزا پوشید و دفتر غرق ماتم شد
 
دوباره ، پیرهن مشکی و سربندِ« حسین جانم»
دوباره نوحه خوانی، تعزیه ... ماه ِمحرم شد

دوباره آمدی ؟ اهلاً و سهلاً خوبِ تکراری
مکرر در مکرر قصه ی اندوه عالم شد

دوباره ماجرای آب ،کودک، تشنگی ، عباس
دوباره روضه ی اکبر نصیب ِچشمهایم شد
 
دوباره دسته ها جاری ، خیابان ها چراغانی!
و شعر محتشم بر روی پرچم ها منظم شد
 
دوباره تکیه ها دایر، مجالس باز هم برپا  
 تمام شهر جای جلوه ی عشق مجسم شد
 
ذبیح ِعید اضحی ، شاهد اولاد ابراهیم
حسین آن وارث آدم ، مسیح ِ جمله آدم شد
 
به قربانگاهِ دستوری خلیل، آورده اسماعیل
چرا خون خدا مصداقِ تام ذبحِ اعظم شد ؟

( رضا محمدصالحی)