دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

ای ناخدای عشق! نشین در عزای من

تا کی خدا خدا کنم و از صدای من
گریان شوند مرغ و ملک، همصدای من

تا کی ز زمهریر طلب برکشم فغان
تا برکشد از آتش عشقت نوای من؟

یک عمر ، صبر و طاقت و رنج و نکوهشم
پروردگار حزن! چه باشد سزای من؟

آنجا که مانده ام؛ به تقلا، از عشق توست
باشد چنین شکنجه و ظلمت ، روای من؟

ای ناخدای عشق! سکوت از چه رو کنی؟
آندم که می درند شغالان ردای من؟

دارم تو را به یاد؛ میان هجوم درد
داری مگر تو؛ روز مبادا هوای من؟

ظلمت سراست خانه ام و سرد و یخ زده
پروردگار عشق! نشین در عزای من!

«دردم نهان مکن ز طبیبان مدعی»
وقتی اثر نکرد دعا در بلای من

شاید که مدعی بنماید شفاعتی
نزد طبیب عشق، که بخشد دوای من...

گر نفس سرکشم به طبیعت ، خطا کند،
خواهم که فیض غیب، بپوشد خطای من

چون جام زندگی به تمامی به سر رسید
دیگر چه جای شکر و شکایت برای من؟



سرایش شعر:
#راشین_گوهرشاهی

---

---

   تاریخ ارسال  :   1404/2/7 در ساعت : 22:5:22   |  تعداد مشاهده این شعر :  3

---

---