چی‌ماه!

چی‌ماه اوّل بگو
بی کیِ سزارین کوه و دریا
کدام خوشهٔ نمک
مطابقِ میلِ شانه‌ٔ شاخه
چهارزانو بنشیند سرِ سفرهٔ لبخندِ زخم
تا خوب گرم شود چانه‌ٔ خوابِ گیلاس و سیب
آن‌‌وقت وقتی‌که نیمبواستراتوس
پلکش ورق زد مقبره‌ٔ نوستراداموس را
بتادینِ چشمِ ابرِ سرخ، خالی
خرجِ ناودانِ تاریکخانه‌ٔ تاریخ می‌کنم!



چی‌ماه ببین!

خط‌خطی‌ست اعصابِ دشتِ مرکزی
خودکار خروار خروار
اسب می‌کشد، شیهه نه!
حالا بگو
کُنجاکُنجِ بالونِ پرتقالیِ آسمان
کی رنگین کمان
رنگ می‌پاشد بر یــالِ بیدِمجنون!



چی‌ماه ببین!
درختانِ زبان‌گنجشک
سرو و سِدرَةُ المُنتَهیٰ

با اُکتاو اُکتاو هیروگلیف ساختند آکاردئون
بیا ما نیز
همراه خرسِ چپ دست
رأسِ ساعتِ مقررِ دلم خواست
قبل از عطفِ به‌ماعقب
قاعده تحویلِ زندگی دهیم
مثلاً جایِ پریودِ زبان
حوض مِرْکُرکُرُم
ماهیِ گُلی
حتّی نبضِ قرمزِ افرا!

چی‌ماه نبین
شهرِ دودپرستِ پازل
شومینه‌وار تفنگِ دودکش بر دوش
ریسه ریسه سینه‌سرخ و لک لک را
باد می‌زند بر پوزخندِ ژوکوندِ ذغالی‌اش!
من و تو
ما
روح‌مان حواصیلِ بادِ هوا
چه باک از آپارتاید و اضلاعِ قبرِ مستطیلِ قیر!

چی‌ماه اسیرِ یائسهٔ یأس نگو
ماه چه شد؟
ستاره کو؟
خورشید هم که نیست!
خودت را امشب
فردا تماشا کن
هر سه‌ منهایِ صفری
سه‌ لَختِ سه‌گانیِ عشق!