در این رباعی به یک اشکال بارز برخوردم و آن هم تنافر لفظی در مصراع سوم است.کنار هم قرار گرفتن «چو» و «سرو» چنین تنافری را ایجاد کرده است...الشاعر یکفیه الاشاره!...شاعر با حذف «نترس» که وجودش الزامی نیست می تواند بگوید:
ای بید بسان سرو باش آزاده...