دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

از خود رمیده

از بس غمت درون دلم پا گرفته‌است
مأوا دلم به ساحل بلوا گرفته‌است

هر چند نیست کیش تو هرگز بجز جفا
مهرت عجیب در دل من جا گرفته‌است

دامن گره به دامنِ طوفان زدم کزان
غوغای موجِ فتنه دلم را گرفته‌است

دور از خودم نکرده مگر عشق روی دوست
ما را خیال روی تو از ما گرفته‌است

از او جز او نکرده تمنّا دلم، چه خوب؟!
از من مرا به عشوه هویدا گرفته‌است

مجنونت ای که بی‌بدلی در کمالِ حُسن
《از خود رمیده‌ای است که صحرا گرفته‌است》

قلبم به دست لطف خدا بسته‌است امید
چشمم به گیسوان تو مأوا گرفته‌است

پروا مکن بزن به دلم نیشتر، بخند
حالا که کار و بار تو بالا گرفته‌است

---

---

   تاریخ ارسال  :   1402/7/11 در ساعت : 4:35:27   |  تعداد مشاهده این شعر :  76

---

---