باسلام و عرض ادب.
چون جناب حاج محمدی نقدی داشتند، خصوصا در ارتباط با بیت دوم، حقیر هم جسارت میکنم و غزل عماد خراسانی را به یاد می آرم. چه خوب میشد چون از آرایه ی تضمین بهره گرفته اید ( با اندکی تغییر)، بیت دوم را در گیومه قرار میدادید.
بخشی از غزل عماد خراسانی:
امشب چو لاله داغ تو بر جان نهاده ایم ---دیوانه وار سر به بیابان نهاده ایم
یا کشتن است کیفر ما یا که سوختن--- ما تا چراغ در ره طوفان نهاده ایم
عشق تو زندگانی ما را خراب كرد--- چون جغد آشیانه به ویران نهاده ایم
از ما ندید خندۀ دندان نما كسی--- زان شب كه لب بر آن لب و دندان نهاده ایم
گفتی: عماد دین و دل و دانشت چه شد؟ ---در كوی میفروش گروگان نهاده ایم

امیدوارم جسارتی صورت نگرفته باشد. در پناه حق

درود
دوست عزیز جناب پژوهنده
اولا : اگر اندکی می پژوهیدید کلمه ای مناسب تر از «سکو»[به تخفیف کاف] می یافتید
ثانیا : اساسا نیازی به آوردن کلمه ی [چون] در ابتدای بیت پنجم نیست . با این کار فاتحه ی وزن را خوانده اید.
ثالثا : بزرگوارا ( ما ) در ابتدای مصرع پنجم و دوازدهم فقط بخاطر ترمیم وزن آورده شده است و حشو است .
رابعا: از پژوهنده ی گرامی انتظار است که بداند در اینجا « زیرا که» بهتر از « زیراک» است .