دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

مهرافتخار

..مهر افتخار ...آب سیلی به روی خود می زد آسمان شرم بر زمین می ریخت چشم ها بود محو خون هایی که چنان گرم بر زمین می ریخت غربتی تلخ منتشر می شد اززمین بوی زخم بر می خاست آتش از آفتاب می بارید زندگی مرگ خویش رامی خواست ! آخرین سرو سایه ی خودرا از سرباغ عشق کم می کرد باغ اما برای غربت خود پرچم اشک را علم می کرد ناگهان ساقه ای ظریف ولطیف سربرآوردوگفت:رسم این نیست که درختان همه قلم بشوند من بمانم،نه !این ازآیین نیست سرو اورا فشرد در بغلش شست با اشک خود غبارش را راه افتاد تا نشان بدهد به زمان مُهرافتخارش را ذهن تاریخ در خودش هرگز افتخاری چنین سراغ نداشت مثل او ساقه ای چنان زیبا باغبانی به عمر خویش نکاشت گرگ ها لال و کوروکر بودند نورخورشید را نمی دیدند درگلستان عشقْ باور او گل توحیدرا نمی دیدند گفت پژمرده است نوگل من نوش داروی جان او آب است این که می سوزد ازتف وازتب ازتبارشهید محراب است همهمه برسکوت جاری شد کینه ها رنگ انتقام گرفت تیری ازجنس جهل ونامردی آمد ومرگ گل قوام گرفت گودی قتلگاه ازآن حرمت آسمانی شد وبه عرش نشست لشکرگرگ ها ندید،ونداشت بعد از آن روز غیر ننگِ شکست علی اصغر اقتداری ــــ سبزوار

---

---

   تاریخ ارسال  :   1398/6/19 در ساعت : 11:9:6   |  تعداد مشاهده این شعر :  296

---

---