شب جمعه‌ای کله‌رو بار گذاشتم
هم دیگ و هم دیگچه‌رو کار گذاشتم
بَه چه شبی، عید بود و بی‌اختلاف
دو کفترِ عاشق و زیرِ لحاف
نصفه شبی پیام اومد «گرون شد»
لحافِ خیس، اوضاعِ ترترون شد
برجکمون تو تیررس یه پهباد
وضع قاراشمیش شده جمع کن آرواد
بنزین یهو شد سه تومن، مگه میشه
چه کاریه، بی‌فکر و بی‌اندیشه

***
«فری» میگه منم خبر نداشتم
مثل شما کله‌رو بار می‌ذاشتم
صبح که رسید منم خبردار شدم
یه چُرت زدم، دوباره بیدار شدم

***
فری جونم چِ..ر..ت نگو جون داییه
جواب تو یه لنگه دمپاییه
مگه میشه خبر نداشته باشی
گیر آوردی ماهارو گیج و ناشی
گفته بودی محمود گدا پرورِ
کار خودت از کار اون بدترِ
با کار تو مردم گداتر شدن
سفره‌هامون خالی، چشا تَر شدن
محمود چهل داد و چهارصد گرفت
تو هم شدی هم رده‌ی اون خ..ر..ف..ت
فری جونم حرف نزنی بهترِ
صدای تو به گوش ما ع..ر..ع..رِ
گفته بودم، نگو نگفته بیدی
هزار و چهارصد نرسیده ر..ی..د..ی 

آذرماه 98