ازاینکه به جمع شاعران خوش ذوق این سایت  پیوسته ام خوشحالم  واما غزل.......

تردید میکنی که چرا شاعری وبعدهی فکر میکنی به سرانجام روزگار

هی فکر میکنی به غزلهای عاشقی،هی فکر میکنی به سرآغازیک بهار

تقصیر من نبود غزل آمد ونشست در طاقچه  مقابل گلدان رازقی

من چشم باز کردم ودیدم که شاعرم دیگر نبود روزنه ای سمت اختیار

تکرار جذر ومدعطش خیز واژه ها تکرار یک عروج مرا اینطرف کشاند

حالاکه شاعرم به زمین تن نمی دهم پس یک بغل ترانه از اشراق ها بیار

اصلا به حرف های من امشب بها نده توشاد باش وزیستنت رابخند وبعد

بگذار شاعری که اسیر غزل شده است با واژه ها برقصد وباشعر بی قرار

قدری به پرسه های خیالم نگاه کن من عاشقم غزل همه ی هستی من است

این آتش عجیب همان آتشی است که شعله کشید از دل حافظ به شهریار