آخرین اخبار

«بحران کثرت جلسات شعر و ترانه پایتخت»


با نهادینه شدن هر چه بیشتر موضوع ترانه در قالب شعر محاوره و کثرت خواننده های پاپ و به تبع آن کثرت ترانه و ترانه سرایی در ایران و همچنین به وجود آمدن شبکه های اجتماعی در سطح فضای مجازی و اشتراک گذاری مطالب ادبی و ترانه توسط هر فردی که اندک ذوقی دارد و دستی به قلم می برد و خوب یا بد شنیده می شود، جلسات نقد و بررسی و اثرخوانی شعر و ترانه در سطح کشور به خصوص در حوزه پایتخت دچار کثرت خاصی شده که این جلسات نقد و بررسی بسته به حضور افراد پیشکسوت و مطرح و همچنین متولیان صاحب نام در قالب یک نشست بزرگ در تالارهای بزرگ فرهنگسراها و فرهنگستان ها و ... هستند و یا یک محفل کوچک به بهانه نقد و بررسی آثار اما طبیعتاً در سطوح علمی و اعتباری پایین تر در آمفی تئاتر یک دانشگاه، یک کافی شاپ، پارک و یا هر مکان عمومی دیگری!

کثرت این جلسات ادبی در سطح کشور نوید دهنده یک حرکت فرهنگی بزرگ به منظور تبین هرچه بیشتر ادبیات در قالب شعر و ترانه بین جوانان و شناخت آنان نسبت به مسائل فنی شعر و ترانه و آشنایی با چهره های شاخص و آثار ماندگار است اما نکته ای که وجود دارد این است که چند مورد از این جلسات در قالب جلسات شعر و ترانه صلاحیت علمی دارد و یا متولیان آن افراد تایید شده ای از نظر علمی هستند و به شکل صحیح به مسائل فنی و نقد و بررسی شعر و ترانه پرداخته می شود؟

متأسفانه به دنبال ازدحام بیش از حد جلسات شعر و ترانه با اشکال و عناوین مختلف سبب شده که عده ای که به هیچ عنوان صلاحیت علمی و عملی در حوزه شعر و ترانه و در کل ادبیات ندارند تبدیل به متولیان جلسات و گوینده های ادبی شوند و بیشتر به واسطه شهرت کاذبی که به وسیله فضاهای مجازی کسب کرده اند دست به راه اندازی جلسه ادبی بزنند و متأسفانه رونق جلساتشان از نظر حضور افراد(حال افراد هنرجو یا سیاهی لشکر) نسبت به جلسات ریشه دار با متصدیان مورد اعتماد جامعه ادبیات بیشتر باشد.

عموماً جلساتی از این قبیل که متولیان آن صرفاً شهرت کاذبی دارند و هیچ گونه صلاحیت علمی ندارند، بیشتر به یک میهمانی دوستانه و یک شعرخوانی تشریفاتی شبیه است تا «جلسات نقد و بررسی»!! متاسفانه به دلیل نبودن نهاد فرهنگی به منظور ساماندهی این گونه جلسات و اعطای مجوز و یا جلوگیری از برگزاری اینگونه جلسات، این جلسات رشد چشمگیری کرده اند به صورتی که متولیان آن این جلسات را بسیار موثر در رشد شعر و ترانه کشور می دانند در صورتی که این جلسات بیشتر شبیه یک میهمانی دوستانه است و متولیان آن که اغلب مجریان آن هم می باشند به هنگام خوانده شدن اثر و سپس نقد آن، به دلیل ضعف علمی و کمبود اطلاعات حرفی برای گفتن ندارند و بحث را به جمع واگذار می کنند که این مسئله منجر می شود به یکسری بحث عقیده ای بر سر یک اثر که نه نتیجه ای دارد نه فایده ای و صرفا باعث گذشت زمان و تلف شدن وقت هنرجویان می گردد.

اساساً در دهه اخیر به دلیل تغییرات حاصل شده در شرایط اجتماعی مردم، هر شخصی با خواندن چند کتاب شاملو و فروغ، خود را یک منتقد روشنفکر در حوزه شعر و ترانه می داند و به خود اجازه اظهار نظر حتی در مقابل پیشکسوتان و صاحب نظران این حوزه می دهند این در حالی است که چهره های شاخص این حوزه در گذشته خودشان به هنگام شرکت در جلسات ادبی مانند جلسات حوزه هنری که با حضور سید حسن حسینی و قیصر امین پور و جلساتی مشابه این جلسات برگزار می شد با اینکه صلاحیت علمیشان خیلی بیشتر از شبه منتقدان کنونی است اما باز به خود اجازه صحبت و نقد نمی دادند.

رشد بی رویه سلول در یک نقطه بدن موجب ایجاد سرطان در آن نقطه می شود. متأسفانه کثرت جلسات بی محتوای امروز حوزه شعر و ترانه همانند سرطانی بدخیم در بدنه ادبیات کشور است که اگر جلوی آن به وسیله افزایش آگاهی و علم افرد به خصوص هنرجویان شعر و ترانه و شاعران و ترانه سرایان جوان گرفته نشود می تواند موجب فلج شدن یا مرگ تدریجی بخشی ادبیات محاوره کشور ما شود.

برخی شاعران و ترانه سرایان و جلسات نقد و بررسی، ازدحام کارهای ضعیف و بی محتوا و خوانده شدن این آثار توسط خوانندگان خالتور پاپ که خود سبب سوق دادن ترانه سرایان به سمت کارهای مصرفی می شود، ورود سبک های بی ریشه و بی اساس به حوزه شعر و ترانه و اقبال برخی شاعران و ترانه سرایان به این سبک ها که اغلب به خاطر به کار بردن مضمون های روز در آن ها است، استفاده از کلمات دور از شأن ایرانی و عرف جامعه به منظور جلب توجه، مشکلات و آفات دیگری که باید در یادداشت های دیگر به هر کدام به صورت مفصل پرداخت.

امیرحسین کاکایی

تاریخ ارسال :   1392/2/7 در ساعت : 12:8:32       تعداد مشاهده : 2901