ایمیل :   رمز عبور :        فراموشی رمز؟  
آخرین اخبار
۞ :: تازه‌ترین غزل افشین علا با مطلع «دیدی چگونه صبر خداوند لبریز شد ز حیله‌ این قوم؟»
۞ :: غزل محمدمهدی سیار برای طوفان الاقصی
۞ :: علیرضا قزوه جدیدترین شعر خود را برای طوفان الاقصی سرود
۞ :: «فردای بعد از تو» تازه‌ترین مجموعه غزل دکتر اکرامی فر
۞ :: رونمایی از کتاب «صفر مرزی»
۞ :: رونمایی از کتاب شعر «بی گمان» با حضور فرمانده نیروی قدس سپاه
۞ :: اولین دوره جشنواره بین‌المللی شعر«آفتاب نهان» فراخوان داد
۞ :: عباس براتی‌پور درگذشت
۞ :: اشعاری در در سوگ شهادت امام علی(ع)
۞ :: شلوغ‌ترین دیدار شاعران و رهبری / ماجرای اتاق سیگار
۞ :: رهبر انقلاب در دیدار شاعران: غربی‌ها از زن ایرانی کینه دارند و به دروغ خود را طرفدار حقوق زن معرفی می‌کنند
۞ :: روایت 3 شاعر از دیدار شاعران با رهبر انقلاب
۞ :: مقام معظم رهبری: ویژگی ممتاز شعر فارسی تولید سرمایه‌های معرفتی و معنوی است
۞ :: محمدکاظم کاظمی از خاطره یک عکس با سیدحسن حسینی می‌گوید
۞ :: قزوه: مرحوم جواد محبت جایزه پیش از انقلاب را قبول نکرد و شکنجه شد
۞ :: پرواز ابدی خالق دو کاج؛ «محمدجواد محبت»
۞ :: برگزیدگان بیستمین جایزه ملی کتاب سال دفاع مقدس معرفی شدند
۞ :: حکیم نظامی درباره ملیت و زبان خودچه گفته است؟
۞ :: کتاب سال دفاع مقدس ثبت ملی می‌شود
۞ :: اسامی سرداوران بیستمین دوره کتاب سال دفاع مقدس



خاطرات


307
خاطره‌ای زیبا از رابطه ی استاد و شاگرد!

یکی از شاگردان حلقه ی درس ادبیات فارسی روانشاد استاد قیصر امین پور می گفت:
استاد قیصر پای تخته، گرم درس‌گفتن بود. من هم در ردیف آخر کلاس به دیوار تکیه زده و محو درس بودم.
ناگهان در باز شد و استادِ استاد ـ دکتر مظاهر مصفّا ـ وارد کلاس شد.او لبخندزنان و مؤدّب در آستانه‌ی کلاس ایستاد و با دست چپ به چارچوب در تکیه زد و دست راستش را که به عصا گرفته بود بالا برد و گفت: «آقا اجازه؟»
استاد قیصر، مات و مبهوت سر چرخاند ، به استاد فرهیخته و کرامند خیره شد و لبخندی که روی لبانش نقش بسته بود آرام‌آرام تبدیل به خنده‌ای ژرف و شیرین شد. از ته کلاس به روشنی پیدا نبود ؛ اما حس کردم نم اشکی هم در چشمان وی حلقه زده است.
استاد قیصر سلام کرد و گچ را پای تخته انداخت و به سمت در رفت و دست استادش را گرفت ، آرام‌آرام او را به طرف صندلی برد و گفت: «بفرمایید. خیلی خوش آمدید. قدم‌ رنجه کردید. منت گذاشتید.» و ادامه داد: «جایی که آبِ چشمه‌ی وجود استاد مصفّا هست، تیمم باطل است ».
بعد هم آمد ته کلاس و کنار من روی نیمکت نشست و خطاب به استاد خویش گفت: «از این لحظه درس ارادتمند تمام است و در خدمت درس شما هستیم.»
استاد مصفّا در جواب گفت: «برای درس نیامده‌ام عزیز دلم. آمدم حق شاگردم را ادا کنم که خیلی دوستش دارم.»
استاد قیصر سرش را پایین انداخت و با دست، عرق شرم از پیشانی سترد.
استادِ استاد، دست در جیب کتش کرد و برگه ی تاخورده‌ای را بیرون کشید و گفت: «آمده‌ام شعری را که در مدح قیصر سروده‌ام بخوانم.» بعددر جیب‌هایش، دنبال عینک مطالعه‌اش گشت اما پیدا نکرد. از آنجا که من تنها دانشجوی مذکّر در کلاس بودم، استاد قیصر طبق معمول مرا مخاطب قرار داد و گفت: «حامد! بدو بیا ببینم!» رفتم کنار میز استاد ایستادم.استاد قیصر کلیدی از جیبش درآورد و گفت: «سریع برو اتاقم را بگرد و عینک مطالعه ی مرا بیاور!» من هم که دیدم استاد و شاگردان، معطل عینک مطالعه هستند با سرعت برق رفتم و اتاق را گشتم اما عینکی پیدا نکردم. نفس‌زنان به کلاس درس برگشتم و گفتم: «شرمنده‌ استاد ؛ همه اتاق‌تان را گشتم اما عینکی آنجا نبود...» در این هنگام استاد مصفّا به سینه‌اش نگاه کرد و گفت: «امان از پیری! عینک من از گردنم آویزان است! گیریم من فراموشکار شده‌ام؛ شما جوان‌ها چرا به من نمی‌گویید عینک همراهت است!؟» آن گاه شروع کرد به خواندن اخوانیه ی نغز و محکمی که برای شاگردش سروده بود. شعر که تمام شد همگی هیجان زده ایستاده بودیم و به افتخار هر دو استادمان کف می‌زدیم.
استاد قیصر جلو رفت و دست استادش را بوسید و گفت: «از خجالت آب شدم..»
...دریغ و افسوس! فکرش را هم نمی‌کردیم که استاد قیصر امین پور را یک دهه زودتر از استاد مظاهر مصفا از دست بدهیم و سالگرد درگذشت استاد قیصر با ایام درگذشت استاد مصفّا همزمان شود.غفرالله لنا و لهم.



.نقل خاطرات ، تنها با ارجاع به سایت شاعران پارسی زبان و ذکر منبع مجاز می باشد
تاریخ ارسال :   1398/8/12 در ساعت : 0:1:32       تعداد مشاهده : 839



کسانی که این مقاله را می پسندند :



ارسال نظر :

سیدرضاموسوی راضی
1401/5/17 در ساعت : 17:47:1
با درود ، لطفا متن را ویرایش فرمایید.
استاد قیصر رفت در کنار راوی نشست .. زمانی که استاد مصفا به عینک نیاز پیدا کرد قیصر روای را که تنها فرد مذکر کلاس بود صدا کرد و راوی دوان دوان خود را به پای میز او رساند و قیصر گفت برو و ..... قائدتا قیصر باید روی خود را به سمت راوی کرده باشد چون در کنار ووی که تنها فرد ذکور کلاس بود نشسته....
با سپاس از راوی عزیز.
بازدید امروز : 40,406 | بازدید دیروز : 32,668 | بازدید کل : 154,141,545
logo-samandehi