رقص ارّه ي بيداد

نالــه هـاي جنگــل از زخم تبــر آيد بگـوش

سبـز انـديشان ،خردمـنـدان ايراني به هــوش

رخت بر بندد ز كوه و دشت، مرغ نغمه خوان

اين چنين كز زخمه ي بيـداد مي آيـــد خــروش

جان جنگــل زخمــدار تيشه ي بيــداد هــا ست

خون، فسرده در رگ دادو نمــي آيد به جوش

ارّه ي بـــيــداد مي رقـــصـد به گرد شاخـه ها

تا نيـفـتـد ديگ افــزون خـواه طمـّاعي ز جوش

كوه و دشت از رانت خواران مُــزوّر تيــره شد

عــرصه هـا تــنگ اسـت بــر آزادگان شاد نوش

با طـــبـيـعـت مهــربان شـــو تا دلـت روشن شود

امــن و آسايــش اگر خواهـــي به آزارش مــكوش