برخاک پای تو تیمم می کند شب

تاعمردارد خویش را گم می کند شب

از تو چه می فهمند هفتاد ودو ملت ....!؟

که بی حضور تو تراکم می کند شب

باید که غرق نور باشد از تو اما

با ظلمت درخود تفاهم می کند شب

کوفه درون قلب مردم رخنه کرده

با بغض خونین گر تکلم می کند شب

با یک اشاره ماه قربانی و ((فزت))-

ورب ِ کعبه راتجسم می کند شب

ای داد و بیداد از دل شب خیز مردم

وقتی به نفس خود تظلم می کند شب

پیشانی ات را ماه می خواهد ببوسد

بی تو به خود فردا ترحم می کند شب