نمایی از ظهرعاشورا
بوی عطر و گلاب و طــــعم نبات
بوی ذکر و نیایش و صـــــــــلوات
بوی اسفـــــــــــند می زند به مشام
رخت ماتم ، ولی به قامت عــــــام
شهر ها پُر ز جامه های ســــــــیاه
ســـــــــــینه ها پُر ز درد و ماتم آه
بر در تکــــــــــــیه ها کتیبه ی غم
دسته ها صف کــــــشیده پشت عَلَم
چشمها مستعــــــــد بارانند
گــــــــــــوشها ملک نوحه خوانانند
دسته ها گرم مرثیه خــــــــــــوانی
چشـــــــــــــــــمها بی بهانه بارانی
سینه زنها به سینه می کــــــــــوبند
عــــــــــده ای خاک راه می روبند
بوی اسفـــــــند و نذری از همه جا
می نوازد مشام انســــــــــــــان را
هر کــــــجایی که مرثیه خوانیست
دو سه تا گـــــــــــوسفند قربانیست
طبل و سنج وغمی که دلگیر است
همنوا با صدای زنجـــــــــیر است
نوحه خوانها چو نوحه می خوانند
گـونه ها تشنـــــــــــــــگان بارانند
مردم اینـــــــــــجا همه سیه پوشند
در عزای حسین(ع)خود جــــــوشند
عده ای گـــــــــــــرم تعزیه خوانی
خوانش شعــــــــــــــرهای کاشانی
تعزیه یک نمایش غم نیســـــــــت
صحـــبت ازدرد بیش یا کم نیست
صحـبت از مرگ با وفاهایی ست
که در آن روح کربلا جاریست....
گـــــــرچه من خود ز خیل ایشانم
خـــــــــــــــــــاک پای تمام اینانم
مصطفی معارف ظهرعاشورای سال 91 تهران