یک گلایه از همه دوستان
چند روز ی است که این شعر را برای نقد گذاشته اند، اما کسی چیزی درباره آن ننوشته است. این را باید به حساب چه بگذاریم؟ نه نمی خواهم بگویم دوستان کم لطفند! این را به حساب این که دوستان وقت نکرده اند می گذاریم.
....
من نمی دانم شاعر شعر ریشه ها چند سال است شعر می گوید، اما شعرش نشان می دهد که با شعر و شاعری آشناست و قالب نیمایی را خوب می شناسد. در این شعر از قافیه درونی و بیرونی زیاد استفاده کرده است. اینکه این قافیه ها به جا است یا نه به جای خود. اما شاعر ما قافیه و کارکردهای آن را می شناسد بنابر این لازم می بینم که به نکاتی اشاره کنم. امید وارم که شاعر خوب شعر ریشه ها از من آزرده نشود. شعر ریشه ها در قالب نیمایی مخاطب را می برد به دنیای ریشه ها و می خواهد بگوید همه چیز از ریشه ها شروع می شود. می گوید در طول تاریخ ما آزاد نبودیم و افکار و اندیشه های ما آزاد نبود، به همین خاطر جبارها فکر و اندیشه خود را به ما تحمیل کرده و نمی گذاشتند که اندیشه ما آزادانه رشد کند. شاعر می گوید کردار و رفتار امروز ما هم تحت تأثیر همین است. بنابر این باید قید و بند های گذشته را که برپای فکر ما تنیده شده است برداریم و آزادی را تجربه کنیم. باید اندیشه خود را نو کنیم، آیین خود را نو کنیم، به اندیشه های دیگر مجال دهیم که بروز داده شود و در این صورت است که می توانیم افکار و اندیشه ها را بسنجیم و گفتار مان هم پخته تر می شود.
اینکه شعر حرف داشته است، خوب واقعا داشته است. پیام شعر روشن و واضح است. اما مخاطب از این شعر لذت نمی برد. به خاطر اینکه احساسش با آن درگیر نمی شود. این یعنی اینکه این شعر از فقر عاطفه رنج می برد. همه می دانیم که یکی از عناصر مهم در شعر همین عنصر عاطفه است. بعضی از شعرها فقط به مدد عاطفه قوی توانسته است بر سر زبان ها بیفتد.
مخاطب از این شعر لذت نمی برد نه به این خاطر که حرف و پیامی نداشته است. اتفاقا پیامش خیلی روشن است اما این جملات با جملات یک سخنران چندان فرقی ندارد. اینجا پیام رو است. شاعر صریح و رک هرچه را داشته رو کرده است. حتی نگذاشته است که کوچکترین زحمتی مخاطب بکشد و یا لا اقل فکر کند. معنایش این است که شاعر شعر نگفته بلکه یک میکروفن در دست گرفته وشعار داده است. شما می دانید که هرچه سخن رک و صریح باشد، تأثیرش کمتر می شود. هنر هم به خاطر اینکه به طور غیر مستقیم حرفی را بیان می کند، تأثیر گذاری اش بیشتر است.
این شعر یک شعر برهنه است، برهنه از تصویر. شما در آن تصویری نمی بینید. یعنی شاعر تنها تلاش کرده است که شعرش وزن داشته باشد و تلاش نکرده است سخنی خیال انگیز بزند. همین هم باعث شده است که مخاطب از آن ذلت نبرد.
از لحاظ زبانی هر چند که قافیه ها خود را نشان می دهد اما بیش از حد خود را نشان می دهد و این چقدر مخاطب را اذیت میکند.
حرفهای دیگر هم داشتم که بیش از این نمی خواهم خواهر خوبم مینا محمدی از دستم نا راحت شود. خانم محمدی این چیزهایی بود که باید میگفتم. بازهم عذرخواهی می کنم، جسارتهای مرا به بزرگی خودتان ببخشید.

سلام . برای آقای کرمی است امٌا شما هم اگر خواستید بخوانید .
حُسن نیٌت جناب عالی را سپاس می دارم . مسلٌما" نوشته های سیزده ماهه ی گذشته بنده در این سایت را مطالعه نفرموده اید که « ابتداء به ساکن » به قضاوت پرداخته اید و واکنشم را به احوالاتم ! نسبت داده اید . حال آنکه واکنش بنده مبتنی بر آموزشها و پژوهشهای بیش از نیم قرن در ایران و فرانسه است . نقد کردن شعر گفتن نیست که بیشتر ذوقی و شوقی باشد . روش های نقد ادبی در جهان شناخته شده و تدوین شده اند و موضوع تز هزاران دکترا قرار گرفته اند . حدٌ اقل ده عنوان کتاب معتبر هم به زبان فارسی دارند . باید فراگرفت ! . امٌا کسی که مثلا" سه سال در یک کلاس دبیرستان درجا زده است و موفق به کسب حتی یک دیپلم متوسطه نشده است و چون فالگیران هرچه را که می نویسد از روی کتاب می نویسد چگونه ممکن است نقد کردن را حتی فراگیرد ؛ که حال به نقد کردن هم بپردازد . بنده روش علمی نقد کردن را به این سایت آوردم تا اینکه سرگروهشان که تحت حمایت بی چون و چراست به بنده فحٌاشی کرد و نوشت : « رشحات قلم » که مطمئن هستم بدون اینکه به اهمیٌت این فحش واقف باشد . متوجه شدم که تا تحت حمایت « صاحب » ها نباشد چنین کاری نمی کند و بحث را خاتمه دادم . ایشان نشان داد که تفاوت بین مفهوم ( عمومی - جهانی ) افسانه و مفهوم ( مذهبی - اسلامی ) اسطوره را هم نمی داند . اگر به فرض محال نقد کردن را می دانستند و نیٌت خیر داشتند کامنت مینهادند تا پاسخ بگیرند . امٌا آنان طی این یک سال همیشه به دنبال ... و شاید از آنجمله اینکه چرا بنده ذیل نوشته ها و اشعار سایت گاه اظهار نظرهای تشریحی میگذارم که احتمالا" به انحصار دکان آنان لطمه می زند ؟! .
اگر کسی به بنده بگوید دماغم نسبتا" بزرگ است یا سنٌم از شصت گذشته است می پذیرم ؛ چون واقعیٌت دارد و به آن آگاهم . اگر کسی ایرادی بگیرد که منطق داشته باشد می پذیرم و تشکٌر هم می کنم : « من علٌمنی حرفی » . شعر در نفسِ شعور است و اگر شاعر خود شعور نداشته باشد شاعر نیست . امٌا اگر بروند جای دیگری مطرح کنند و جنجال به راه بیاندازند مفهومش چیست ؟ غرض ورزی نیست ؟ . جنجال سازی وبازارگرمی شاید برای مقاصد دیگر هم ... نیست ؟ . بحث در اینجا به هیچ وجه نقد ( که هیچ یک از این گروهک بر آن عالم نیستند و تکنیکهای دستورزبان فارسی و بدیع و عروض و قافیه هم فقط درصدی از نقد را تشکیل می دهند ) شعر نیست . غرائض دیگری است که حدود یک سال است که ادامه دارد و تا به اینجا کشیده شده است . این گروه کوچک کار دروغ ها و تهمت ها و افتراء هایش را به اینجا رسانده است که شاید در جهت منافع حرفه ای خود و « صاحب » ها جنجال سازی کند که این روزها لازم مینماید . امٌا در مقابل بنده ؟! . هیچ یک از شولاهای این گروه استعداد این که روزی ناقد شوند را هم ندارند - چه رسد به نقد نویسی کنونیشان . پاسخ به آنان خاموشی است . امٌا از سوی سراینده شعرهای خوب و عالی اگربحثی باشد بنده در خدمتم .

اندیشه ها گررو شود

افکار ما سنجیده تر

گفتارما هم پخته تر

درود بر شما

موفق باشید

سپاسگزارم

سلام خانم محمودی عزیز



من شخصا با شعرهای کلاسیک شما بیشتر ارتباط برقرار میکنم، یه روح دیگه ای دارن. هر چند ناگفته نمونه که این شعر شما هم جالبه و مخصوصا پایان بندی تازه ای داره. منم خیلی تو این قالبهای ادبی قلم نزدم و حرف عالمانه ای برای اظهار نظر ندارم اما مجموعا موفقیت و پیروزی لحظه به لحظه رو برای شما آرزو میکنم.



در پناه خدا، شاعر باشید!

سلام خانم عاطفی سپاسگزارم از لطف شما