قاصدک ! وقت آن رسیده که باز 
با نسیمی به خانه برگردی
از افق های دور سر برسی
چون پرستو به لانه برگردی
***
شهر در حسرت قناری هاست
  * بین گنجشک های رنگ زده 
حال و روز درخت ها شده است
مثل یک سرزمین جنگ زده
***
زیر چتر تو می شود حس کرد
گریه ی ابرهای غمگین را
کاش با یک ترانه دور کنی
سایه ی این سکوت سنگین را
***
عطر نارنج های گوشه ی باغ 
در هیاهوی کوچه ها بدود
تاک خشکیده مان جوانه زند 
همه جا از شکوفه پُر بشود
***
پدرم گفت : « روز های بهار
فرصت خوب ِمهربانی ها ست
 بهترین عیدی خدا بی شک 
 « قاب لبخند شمعدانی هاست 
***
بی تو نای نفس کشیدن نیست 
چهره ی آسمان کبود شده
کاش زودی به خانه بر گردی
بین " اسفند " های دود شده
. . .
یک طرف موسم رسیدن  تو
یک طرف شوق پرکشیدن من
خبر آورده اند در راهی 
 ! چشم جالیز هایمان روشن

امیر توانا املشی

( ببین چگونه گّمت کرده ام قناری جان ! میان این همه گنجشک های رنگ زده (نیما فرقه *