نگاه گرم تو سرمست مي كند جان را
شراب كهنه اي انگار مي رسد از دور
شراب كهنه اي از جنس شعرهاي كهن
به طعم شربت ريواس هاي نيشابور
حضور توست كه در دل ترانه مي شكفد
شبيه شعله ي خورشيد در شب تاريك
صميمي و خودماني و دوست داشتني
شبيه لهجه ي شيرين مردم تاجيك
سكوت مي كني امّا چه رازناك و مليح
تمام باغ دلم را اميد مي كارم
بيا و اخم نكن ، آفتاب شرقي من !
به عاشقانه ترين شكل ، دوستت دارم
براي چاره ي دلخون ترين گرفتارت
دوتا انار بياور ، دوباره زنده شوم
براي اين دل اسفند ماهي سردم
كمي بهار بياور ، دوباره زنده شوم
به روي گونه ی ماه تو ، اي الهه ي مهر !
نشانه ي گذرِ گرم ِ خنده اي ، خالي ست
بخند ، تا كه بتابي درون سينه ي من
چقدر اسم قشنگت در اين هوا ، عالي ست !
بيست و چهارم مهرماه هشتاد و نه - مشهد