یک مثنوی برای میلاد مولا علی
 

پیغمبر عشق

هوای مکه غرق بیقراری است
نسیم تازه ای در کعبه جاری است
نسیم روح بخش زندگانی
برای یک نفر،نه یک جهانی
تمام ملک هستی جان گرفته
از این مولود زیبا و خجسته
خجسته روز میلاد بهار است
قرار گل در اینجا بر قرار است
گل روی علی برشاخ طوبی
بهانه شد برای خلقت ما
ازل را که "الست" "او"در آمد
"بربکم" به عشق حیدر آمد
و چون گفتم به "رب" با عشق "آری"
برای همرهی با بیقراری
دلیلش حب بودن با "علی" بود
تمام ذکر من آنجا "علی" بود
علی و عاشقی هم معنی هم
بدون این یکی آن دیگری کم
همین امشب شب میلاد عشق است
خدا داند علی همزاد عشق است
علی ذکر لب دلدادگان است
تمنای دل افتاد گان است
اگر در دل سراغ از عشق داری
علی را در کنارش می گذاری
علی معنای ناب آفتاب است
علی سرچشمه ی جاری آب است
هر آنکس که به دردی مبتلا هست
بگوید "یا علی "دردش دوا هست
بگو "تو" یا علی، تا زنده هستی
که از جام ولایش مست مستی
چه مستی؟ مست جام کوثر عشق
علی ساقی، علی پیغمبر عشق