امشب دوباره از غم یک درد می نویسم

از سوز آن "زمستان" سرد می نویسم

از داغ آتشی که تر و خشک را گرفته ست

- در چار سوی مزرعه ایی زرد - می نویسم

چوپان گله نگو خود ختم گرگ ها بود

و امشب از خیانت این نامرد می نویسم

رنگ پریده ی جنگل های سوخته را

از هشت سال جوری که کرد  می نویسم

.

.

.

این شِکْوه نیست که می خوانی در این ورق، نه

شعری شبیه نامه ی پی گرد می نویسم


(بهمن91)

************************


 

درد آخرم را می نویسم
هرچه بادا باد
.
.
.
آن کلید
-  دست این جلاد -
  شاه کلید انبار داس هاست...
آی گندم ها!
 گنجشک ها!
مترسک ها!!!
فرار
فرار
فرار

 (خرداد 92)