دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

نعم القادر الله ( به جواد الائمه (ع))

که دیده چهره ی طفلی به خانه نور بریزد ؟
به دیده نور ببخشد ، به سینه شور بریزد ؟
سپرده اند به دستش دو کهکشان و  قرار است
شراره های خودش را  به چشم کور بریزد
که دیده کوکبی از نسل آفتاب خراسان
به روی دامن شب شادی و سرور بریزد ؟
کسی که توطئه ها را به یک اشاره به هم زد 
که اشک شیعه در اینباره با غرور بریزد
 سپیده ای شد و با یک نظر شبانه توانست
هر آنچه جای خدا را گرفته دور بریزد
. . .
کجاست آنکه بماند به راه مرکب مامون؟
شود به دست کریمانه اش زمانه دگرگون 
. . .
به صفحه صفحه ی تاریخ کرده اند روایت ،
که دشمنش هم از او دیده  است جود و کرامت
هزار مرتبه از ماه سر تر است دلی که
 برآن چو آینه تابانده اند نور هدایت
چگونه راه بیابد به آن سیاهی شیطان
اگر که خانه منور شود به ذکر و عبادت ؟
 چه دیده است از او خالق زمین و زمان که
رسانده کودک نه ساله را به شان امامت ؟
در این زمانه  کبوتر که دیده است که بی پر ،
به پلک هم زدنی پر کشد برای زیارت ؟
کمی به کعبه رود گوشه ای نماز گزارد
کمی به طوس بیاید برای عرض ارادت
. . .
(از این به بعد مضامین شعر با خود راوی
سروده است غزل های بعد را خود راوی )
. . .
نشسته معتصم و رو به قبله جام گرفته
چقدر دور و برش رنگ و روی شام گرفته
نگاه خیره ی بغداد در نگاه امام است
 دلش خوش است که از حیدر انتقام گرفته
ولی به اذن خدا ، در میان زخم زبان ها
دلی شکسته غریبانه التیام گرفته
دلی به وسعت دریا که بین آن همه غوغا
برای خلوتی از مسجد الحرام  ، گرفته
مشخص است که از بی شمار آیه ی قرآن
برای گفتن یک حرف ساده وام گرفته
برای وصف سخن های او خوش است بگویم
چو دانه دانه ی تسبیح ، انسجام گرفته
. . .
کسی که آب وضویش نجات بخش ِحیات است
 گلی که عطر پراکنده اش مفرح ذات است
. . .
به بام بر شد و هفت آسمان نشست کنارش
کبوتران به شمیمی شدند دلبر و یارش  
اگر شرابی از آن لب به جام میکده می ریخت
هزار پیر و جوان می شدند باده گسارش
خدا کند که بپیچد اذان دیگری از او
میان باغ بروید گل همیشه بهارش
شراره بود اگر ، باد هرزه کرد خموشش
پرنده بود اگر ، دست کینه کرد شکارش
من آن کلاغ سیه روی قصه های قدیمم
که بی خبر شده از آسمان شهر و دیارش
شبیه زائر مشهد شدم که در همه عالم
دلم خوش است به آن گنبد تمام عیارش
به آن حریم امیدی که باز در شب جمعه
چه عطر نرگس و یاسی گرفته گوشه کنارش !
خدا کند که پناهم دهد به کنج رواقی 
دلی شکسته مزین شود به نقش و نگارش
. . .
همان که در دل ظلمت رسیده است به دادم
کسی که  گوشه ی صحنش رسیده ام به مرادم 

---

---

   تاریخ ارسال  :   1392/7/12 در ساعت : 17:19:31   |  تعداد مشاهده این شعر :  1499

---

---