ای بسوزد دلتان ، این چه بلایی ست ، بزرگ

کو وفاداریتان ، این که جفایی ست ، بزرگ

وعده دادید به من سبزترین خواهم بود

آه من سنگ شدم، این که عزایی ست، بزرگ

شعله بر برزخ روحم مزنید ای مردم

که برای  گنه عشق، جزایی ست بزرگ

اینقدر طعنه ی نان و سکه بر من مزنید

پیش چشمم سکه ی عشق،  متاعی  ست بزرگ

با شما راز نگویم که غریبید، غریب

خشت، خشت دلتان هم ز ریایی ست بزرگ

یکنفر هست شبیه سحر و خورشید است

او که غمدیده ی عشق است و ز جایی ست بزرگ

او مه آلود می آید و پر از طوفان است

او که بر لوح دلش نقش صفایی ست، بزرگ

حیف این روح مرا نهی ز عشقش کردید

کو وفاداریتان این که جفایی ست، بزرگ