تا کوی بسم الله

شبی از خویشتن بیرون زدم تا کوی بسم الله

پریدم سوی آفاق تو ای فصل طلوع ماه

تو را دیدم که از چاک گریبانت سحر پیداست

تو را دیدم که میتابی به این دلتنگی گهگاه

به پای سر دویدم لحظه ها را تا نزول تو

و دیدم سرزدی از دوردست جاده ها ناگاه

در این اوقات روشن گوشه ی چشمی به من انداز

به جز یک ذره دلجویی چه میخواهد گدا از شاه؟

گلوی واژه ها گرم سرودن از جمال توست

تمام فکرها درگیر توست ای معنی دلخواه

چه اسرار عجیبی هست در پیچ و خم زلفت

سفر در جاده ای نازکتر از مو سوی آن درگاه

دلی شوریده تر از موجها دارم، مرا دریاب!

بیا دستی به روی سینه ام بگذار مثل ماه

عزیزمن! مرا از عمق دلتنگی برون آور

چه پنهان از تو، مثل یوسفی افتاده ام درچاه

هوس کردم تو را ای سکر آویزان ز دست تاک

تو مثل ماهی و در چیدن تو دست من کوتاه

****

نفهمیدم کی از خود گم شدم دنبال سوسویت

شبیه ذره ای غرق توام، یا ماه، یا الله!